Ομιλίες


Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέατρο στη Ζάκυνθο, χωρίς να αναφερθούμε στις «ομιλίες».
« Οι 'ομιλίες' είναι ιδιότυπο λαϊκό θέατρο που αναπτύχθηκε το 17ο και 18ο αιώνα με την επίδραση του Κρητικού Θεάτρου και της Comedia dell' arte.
Τελικά δημιουργήθηκαν 'ομιλίες' ζακυνθινές. Η ζακυνθινή δημιουργία απαλλάχτηκε τελείως από την κρητική επίδραση. Η παράδοση καλύπτει όλο το 19ο αιώνα.
Οι Ζακυνθινοί όμιλοι συνεχίζουν να παίζουν διασκευασμένα τα κρητικά έργα, τα έργα του παλιότερου και του σημερινού ζακυνθινού λαϊκού θεάτρου. Στις 'ομιλίες' παίζουν αποκλειστικά άντρες ηθοποιοί, που υποδύονται και τους γυναικείους ρόλους, φορώντας μάσκες. Το κείμενο είναι δεκαπεντασύλλαβος στίχος που απαγγέλλεται με μακρόσυρτη προφορά .»
Λαϊκοί όμιλοι από την πόλη, και κυρίως από τα χωριά, συνεχίζουν αυθεντική την παράδοση των 'ομιλιών' και στον 21ο αιώνα, γράφοντας και παριστάνοντας 'ομιλίες' με θέματα ζωντανά, καυτηριάζοντας και σατιρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα της Ζακύνθου.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Σαββατόβραδο


Σάββατο βράδυ τέλεια!
μέσα μου κάτι λείπει,
θέλω να πάω τη τσάρκα μου
μα κάθουμε στο σπίτι.

Την άραξα στο καναπέ
μπροστά μου μια οθόνη,
κάποιοι μιλούν! μα σίγουρα
με θεωρούν κωθώνι.


Κάπου εκεί ζαλίστηκα
κι άρχισα να τα χάνω,
θέλεις λίγο που πείναγα; 
και λίγο να τα κάνω;

Από την άλλη ήθελα
να πέσω στο κρεβάτι,
αλλά αφού δε νύσταζα 
πως θες να κλείσω μάτι.

Σηκώθηκα και έτρεξα 
να πάω στη κουζίνα,
πριν μια ώρα έφαγα 
αλλά μου ήρθε πείνα.

Ψυγείο αμέσως άνοιξα 
βρήκα σοκολατίνες!
η μούχλα όμως πάνω τσου 
έφτιαχνε σερπαντίνες

Αμέσως αναγούλιασα 
μ΄ έπιασε η κοιλία μου,
στη τουαλέτα έτρεξα 
να βγάλω τα΄ άντερα μου

Κι εκεί που εκαθόμουνα 
αμέριμνος στη χέστρα, 
ούλους τσου εθυμήθηκα, 
τσου έδωσα και ρέστα.

Σπουδαίο Σαββατόβραδο 
χρόνια είχα να το ζησω,
για κλάμπινγκ τα δωμάτια
ούλα τσου να γυρίσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: